Opis Rečnik osnovnih pojmova o životu i delu Džejmsa Džojsa Smatra se da je Džejms Džojs najveći modernistički pisac. Ovaj duhoviti genije, inovator po pitanju forme i nesentimentalni pesnik irskog života i jezika,u svom radu istraživao je karakteristično moderne teme kao što su priroda umetnosti, društvena odgovornost umetnika, karakter društvenih institucija i javnog života i odnos pojedinaca prema njima i konačna priroda i značaj same ljudske kulture. U knjizi Džejms Džojs od A do Ž daju se osnovne informacije koje su potrebne da se razume i uživa u čitanju Džojsa. Pored tekstova ,o određenim aspektima, njegovog dela, Knjiga daje i okvire o kulturi, istoriji, biografiji i kritici. Prevela sa engleskog Tamara Veljković

Opis MESTO BORAVKA – MUZIKA! Kaleidoskopska struktura novog romana Play-back Branka Anđića je u svojoj biti povezana sa muzikom kao paradigmom globalnog životnog iskustva. Njegovi junaci, usred naleta nostalgije, upravo od muzike i svega muzičkog u svojim životima pokušavaju da dopru do priče koja je za njih kuća bića. Različiti pripovedni uvidi u svet, strategije i tonaliteti pripovedanja, od ispovedne proze ili pseudopsihoanalitičkih zapisa, pa do fantastike, se u 27 pripovednih celina povezuju nelinearnom logikom koja nalikuje otvorenoj strukturi Rubikove kocke, a žižna tačka ove spore i elegične knjige o odrastanju i starenju jeste doživljaj muzike. U nanosima specifične verbalne estetike nju prepoznajemo kao zjap između rečenog i odsviranog. – Nenad Šaponja

Opis Trailing the path to the warning that “the world is an evil and dangerous place” and that “only disguise can save us from the lurking, evil vultures”, Milisav Saviñ leads us through the deep backwaters of an unusual love story which takes place during a mystical spring journey through Tuscany, while in fact it is set in the framework of the Yugoslav wars during the nineties. Knowing that “only an imaginary world makes some sort of sense”, Saviñ gradually sheds light on the secret places of his heroine, who is nonpareil and silly, and his hero, multiply disguised, much like the author himself. His hero, a young artist named Hasan, a refugee from Bosnia, who like Casanova, “sees one woman in all and all women in one”, experiences fated love in Florence at the start of the nineties, but towards the end of the decade is forcibly mobilized and disappears during the war in Kosovo, under the watchful eye of organ traders. Like some contemporary Serbian Decameron, seen through stories, dreams, letters, essays, comments, endnotes and other notes set within the framework of groups of ten, Saviñ’s novel is written using various narrative registers, similar to a puzzle consisting of fact and fiction, literary experience and historical mapping of illusions pertaining to the world, like an in-depth story about our recent past. The mystery of love and the mystery of a journey, released through a prism of art of the Renaissance man, are contrasted to the context of our harsh history, filled with unnecessary wars and inevitable refugees. As with Saviñ’s novel, Bread and Fear, written a quarter of a century ago, which was a literary epitaph for communist Yugoslavia, this novel also, quite extensively, individually and collectively, pieces together a picture of the war of the nineties. Nenad Saponja La Sans Pareille. This was the nickname of Simonetta Vespucci. Meaning: incomparable, unparalleled, the most beautiful. The title alludes to the main story – unusual, uncommon, somnambulistic. To some extent, even the heroine, not due to her unparalleled beauty, but rather her real or factious biography. Milisav Savic (1945), the author of this novel and one of the most notable contemporary writers in Serbia. Present in the story even more than a writer, mostly in disguise. Besides, this is the case with all autobiographical notes: the writer’s goal is to present himself to the reader in the best possible light. He is a child of Tito’s, Communist generation. He debated a long time whether to give preference to writing or living. Critics say he transformed from book to book. Wore disguises, he would say. Did various types of work in his life. Again, out of the desire and need to disguise himself. The first edition of Savic’s novel, La Sans Pareille, attracted considerable attention among the reading public and literary critics, and the book was sold out in a few months. Numerous critical reviews were published and it received five literary awards: “The Meãa Selimoviñ Award” by the Veåernje novosti jury, “The Vuk’s Foundation Award”, “The Borisav Stankoviñ Award”, “The Petar Koåiñ Award”, “The Stefan Mitrov Ljubiãa Award”. The novel was also included in the final selection for “The NIN Award”.

Opis Recepcija poezije Stevana Raičkovića Knjiga BROJANICA KAMENOG SPAVAČA prati pedeset godina recepcije pesništva Stevana Raičkovića, i ona predstavlja pouzdan književno kritikički uvid u opus ovoga pesnika, ali istovremeno nudi i specifičan pregled posleratne srpske pesničke i kritičke scene. Sažeto, precizno, dokumentovano i metodološki validno, autorka iznosi raznolike refleksije o ovom pesničkom delu koje ga smeštaju u sasvim različite pesničke registre.

Opis Novi roman Milisava Savića koji već samim naslovom priziva početak mističnog lavirinta srpske istorije u tri zagonetna narativa – ljubavno-pustolovni, esejistički i autopoetički, pokazuje kako autentična fikcija privida iskoračuje iz Istorije same i prelama se kroz sferu individualnog bića pisca, negirajući savremenu misao da u današnje post-postmodernističko vreme za književnost pripovedanje dobre priče deluje kao neka izgubljena veština. Umećem pripovedanja koje čitaoca vodi u iluziju verodostojnosti ili verodostojnost iluzije, autor ovog romana otvara povlašćene prostore humorno-anegdotičnih priča o Srbiji kneza Miloša, u kojim se prate pustolovine glavnog junaka Valentina, slaviste i saradnika Jerneja Kopitara. On dolazi u Srbiju idući tragom Vukovih narodnih pesama i njegov glavni zadatak biće da pronađe mitska mesta srpske istorije kao što su crkva Janja, planina Urvina, grad Leđan… Da su Tajna i Mističnost glavne vodilje kroz čudesne lavirinte (pseudo)istorije, potvrdiće uvođenje zagonetnog lika, Simonete, koja kao Valentinova sestra dolazi u Srbiju. Njen lik, ne slučajno otvara dijalog sa Savićevim prethodnim romanom La Sans Pareille, deleći misterije zagonetnog imena junakinje, koja svojim bivstvovanjem u fiktivnim prostorima usmerava borhesovsko „račvanje“ priče. Tako ova knjiga postaje „roman preobražaja“ koji je ujedno Priča o potrazi, o vlasti i njenoj zavodljivosti, ali i Priča o ljubavi i suštini Bića. Istovremeno, ona je i karnevalsko-parodijski kolorit jednog vremena i vešto zamaskiran autoportret u kojem nas autor i ovaj put prerušen u multiplikovani Glas, iznova očarava svojim prisustvom i svojim odsustvom…

Opis Kako je moguće čitaocu na ograničenom broju strana predstaviti to neukrotivo Biće velike i mistične Rusije, „nepregledne i zagonetne kao ogromna životinja koja odoleva svemu, jaka od mnogo zdrave krvi koja kroz nju teče kroz dugačku vijugavu venu Transsibirske železnice” i preneti sve one senzcije i unutrašnje doživljaje koje na putanji od 9288 km, od Vladivostoka do Moskve beleži ruka Putnika? Vizija o grandioznom „ruskom vozu” nastala još za vreme carske Rusije, danas je jedno od najmagičnijih poduhvata „putovanja u neotkriveno”, a autorka ove neobične putopisne proze ističe suštinu sopstvene ideje: baviti se brojevima nije uzbudljivo – to je ono što se može pročitati u svakom turističkom katalogu ili na web stranici. Reči A. Fransa da putovati znači i ponovo uspostaviti izvornu harmoniju između čoveka i univerzuma, u ovom rukopisu se otelotvoruju iz stranice u stranicu; one se proširuju na dijalog vekova, na obilje drevnog, mitskog i istorijskog koji se iznova vraćaju u vrtoglavi svet sadašnjice dok ona polemiše, suočava se i saživljava sa onim prošlim… Autorka ove knjige neumorni je otkrivalac, istinski pasionirana književnom prošlošću Rusije, omiljenim ruskim piscima i ličnostima koje joj pri svakom susretu sa novim gradom oživljavaju pred očima… U preispitivanjima sopstvenog Ja, koji ovaj rukopis čine i putopisom toka svesti, ali i u reminiscencijama i bogatim asocijacijama, komentarima i višeslojnom narativu koji se katkad približava oblicima romanesknog pripovedanja, čitalac će, sasvim sigurno, uživati u autentičnom razotkrivanju jednog, za mnoge nepoznatog i mističnog, dela zemljinog šara u kojem živopisne slike postaju deo nesagledivog platna. Na njemu se istovremeno razlivaju književni svetovi i viševekovno istorijsko i kulturno nasleđe Rusije, ali i sve čari putovanja u susretu sa otkrivanjem nove Lepote. Sa tog platna, svako može izabrati onaj deo slagalice koji će mu se učiniti najprimamljivijim, najzagonetnijim… ali jedno je sigurno, ova putopisna proza nije samo rezultat jednog neobičnog putovanja, to je „duboka i trajna promena ideje življenja”. Gordana Vlahović autorka je više proznih knjiga koje odlikuje autentičnost u stilsko-jezičkom oblikovanju teksta, u živosti jezika između savremenog i arhaično-tradicionalnog. Putopisnom prozom Transsibir nastavljaju se njena konkretna istraživanja fenomena putovanja iz zbirke priča-eseja Vozovi, snovi i sećanja.

Opis PRIPOVEDNI TESTAMENT JOVICE AĆINA Ova knjiga je delo magije pripovedanja. Na prvi pogled će nam se učiniti da su priče u njoj o neobičnim stvarima. O tome zašto zaboravljena devojka odlučuje da naslika svoj život pre nego što on bude nepovratno izgubljen i njegove boje prekrivene tamom. Zatim o čudnovatoj sahrani na ostrvcetu u laguni u vrhu Jadrana. Ili o zagonetnom slučaju u Makijavelijevoj kući. Pa o izazivačkoj i transgresivnoj nevolji koju rasejava mitska buba zvana govnovalj. Tu je i potraga u gradu čuvenom po slikaru čije nam delo, nastalo usred nekadašnje evropske pometnje nalik današnjoj, nudi divni spokoj, a koja okončava neobjašnjivim ubistvom. O policijskom nadziranju dobitnika Nobelove nagrade. Najzad, o banji o kojoj brine i s kojom se postepeno poistovećuje njen poslednji žitelj, a čiji se neobični snovi obistinjuju, nagoveštavajući paralelne svetove stvorene kao nekim nepoznatim kosmičkim mehanizmom. Sve su te priče zapravo odblesak naše svakodnevice. Ponekad mučne, ponekad smešne, podjednako realne i fantastične, a Aćinovo čarobništvo je u tome da ono što je obično pretvara u neobično, ali i obrnuto. U svakoj priči skrivene su istine neosporno presudne za život viđen kao lavirint u kojem se smenjuju pustoš i neprocenjivo blago, i one bi mogle biti piščev pripovedni testament. Izdvajajući se svojim jedinstvenim putem u srpskoj književnosti, Jovica Aćin je za svoju umetnost pripovedanja dobio, između ostalih, Andrićevu nagradu. Za roman Srodnici – Njegoševu nagradu. U Agori mu je objavljena i trostruka knjiga Mali erotski rečnik srpskog jezika čiju će pritajenu uzbudljivost iskusiti svako ko počne da je čita. Pročitaj odlomak u PDF-u

Opis SENTANDREJSKA RAZGLEDNICA Granice srpskog romana, očito se ne poklapaju sa državnim međama. One umnogome prate i tragove puteva srpske dijaspore. Iz jedne od najstarijih, one u Mađarskoj, poslednjih godina nam stižu romani budimpeštanskog pesnika, esejiste i pripovedača Petra Miloševića (1952). Nakon izuzetnog uspeha romana Tinja Kalaz (2013), priče o pojavi Koštane Borisava Stankovića među Srbima u Mađarskoj, te hipi ljubavne priče, naknadno iščitane u perspektivi postkomunističkih vremena, iz romana London, Pomaz (1994,2014), pred nama je ponovo i Miloševićev drugi roman Mi že Sentandrejci objavljen 1997.godine. Radnja ove knjige, }porodičnog rikvercromana}, traje unazad od (tada buduće) 2014.godine, vremena kada poslednji sentandrejski Srbin stiže na nebo, pa do dvadesetih godina 20. veka, i predstavlja sažetu noviju istoriju Srba iz Ma|arske viđenu kroz optiku jednog individualnog životnog puta. Glavni junak, upravo taj }poslednji Srbin}, tj Srpkinja, Glavata Nata, starateljka sentandrejskog Muzeja ikona, u usporenom ritmu svog života i života svoje porodice, dotiče se svih ključnih momenata vezanih za ovovekovno trajanje te srpske dijaspore – velike seobu nazad, u Srbuju, dvadesetih godina, progona srpske manjine iz 1948., trajanja tamošnjeg Južnoslovenskog saveza, čiji se rastur poklapa sa raspadom bivše Jugoslavije, te postepenog i definitivnog fizičkog nestanka sentandrejskih Srba. Pozicija pripadnika tog naroda, onih koji sada žive sa dva jezika, dva imena i dvostrukim mislima, u }tuđini} koja im predstavlja domovinu više od trista godina, po mnogočemu je određena njihovom posebnom običajnošću. Iza njihovog jezika, etnografski reprodukovanog u romanu, a koji za ovdašnjeg čitaoca predstavlja nekakav }arheološki} dijalekat, krije se i komičnost jednog odsanjanog nacionalnog sna. Samo mesto dešavanja, Sentandreja, vekovima se zatvarajući poput školjke, svoje istinsko postojanje, tako, otkriva isključivo u prošlosti. Oni koji pevaju lokalnu hinmu iz naslova knjige (}Mi že Sentandrejci, slavni celog sveta}), jesu oni kojih više nema, oni koji su poslednje dane živeli sa maglovitim sećanjima na stari zavičaj kao na obećanu zemlju. Za njih, kao uostalom i za sve Srbe, varoš Sentandreja se neprimetno pretvorila u razglednicu. Njihova sudbina, ovako viđena, postaje za sve nas metafora koja opominje. Nenad Šaponja

Opis DOPUSTITE OVIM PRIČAMA DA VAS OMAĐIJAJU Pred nama je prva knjiga nobelovke Alis Manro koja pokazuje raskošno otkrivajući jedinstveni talenat zbog kojeg je ova autorka danas nadaleko slavna. U ovih petnaest priča, ona čudesnom maštovitošću prepoznaje čaroliju u našim običnim životima. Smeštene na farme, pored rečnih močvara, u usamljene gradove i nova predgrađa Ontarija, ove priče su sjajno zapažanje onih žestokih trenutaka u kojima, iz slojeva iskustva koje leži čak i iza najobičnijih doađaja i života, dolazi do otkrivenja. „Najbolji pisac priča na engleskom jeziku danas.” Tajms „Najveći živi pripovedač.” A. S. Bajat, Sandi Tajms „Izvanredni pisac čije su glavne osobine blistavo vidljive… Ovde je na delu vrhunski talenat.” Los Anđeles Tajms „Manro poseduje gotovo nepogrešivu prustovsku moć analize, osećaja i misli.” Nju Stejtment „Čitajte samo jednu pripovetku dnevno, i dopustite im da vas omađijaju: one su stvorene da traju.” Observer „Virtuoznost, jednostavnost u vođenju priče, oštrina poput dijamanta, silina: sve ovo pristaje Alis Manro.” Kriščen Sajens Monitor „Kako da znamo kada smo u vlasti umetnosti – vrhunsko talenta?… Sa stranica priča Alis Manro govori umetnost.” Vol Strit Džernal Prevela s engleskog Andjelka Cvijić

Opis NAJNOVIJA KNJIGA ALIS MANRO Deset novih pripovedaka vrhunskog stila i umeća od dobitnice Men Buker nagrade za 2009. godinu. Više nego ijedan pisac posle Čehova, Alis Manro ima cilj i ostvaruje ga, ona ostvaruje gestalt kompletnost u prikazivanju života. Oduvek je imala genijalni dar za razvijanje trenutaka epifanije i rasplitanje njihovog sadržaja. Trenuci za kojima traga u pripovedanju nisu više oni u kojima protagonistkinja dolazi do nekog uvida; sada su to momenti u kojima se ostvaruje sudbinski, neopozivi, dramatični čin. Za čitaoca, to znači da ne može da razmišlja o značenju pripovetke sve dok ne isprati svaki preokret zapleta i da će sijalica da mu se upali tek na poslednjoj stranici. Prevod sa engleskog Predrag Šaponja

Opis Učestvovanje u petstogodišnjoj vidovdanskoj proslavi u oslobođenom gradu kneza Lazara osvežilo je duh i nadu svih Srba koji pamte vidovdansko predanje i čuvaju kosovski zavet – ono što je bitno odredilo opšti identitet i sudbinu naroda. Arsa Pajević putovao je iz Novog Sada na ovu kruševačku proslavu sa punom svešću o njenom istorijskom značaju. Njegova namera bila je da kao živi svedok izvesti javnost o značajnim događajima za srpski narod, koji jasno nagoveštavaju njegovu vekovima čekanu slobodu i svetlu budućnost. Izveštaji sa putovanja Arse Pajevića i stilski i sadržinski nadmašuju izveštaje savremenika. On je opisao svoje putovanje srpskom železnicom od Beograda do Stalaća, putovanja na kolima po srpskim putevima, vidovdansku proslavu u Kruševcu, srpske gradove i manastire. Arsa Pajević težio je da otkrije i zabeleži nekadašnji sjaj uporedo sa isticanjem sjaja nove i slobodne srpske države. Njegovi izveštaji su u pravom smislu putopisi, koji zahvaljujući svesti putopisca o svojoj ulozi u „opštenarodnim poslovima“ i današnjem čitaocu pružaju dragocen uvid u stanje srpskog društva, kulture i države pre sto trideset godina. Priredio Branislav Čurčov

Opis Romaneskna trilogija našeg velikog pisca bavi se razmerama izgnanstva. Noseći u sebi, trenutno boravećem na severu, prazninu svoje zemlje sa juga, Bora Ćosić, u tri kraća romana, Nulta zemlja, Carinska deklaracija i Izgnanici, ispisuje duboko unutrašnju priču onoga što izgnanstvo jeste. Poput novijih knjiga Pola Ostera ili Džulijana Barnsa, i najnoviji Ćosićev roman na ličnom, biografskom primeru, ispituje prostornost i njene privide. Na rubu eseja i unutrašnjeg monologa on vodi čitaoca kroz nanose jedne izgnaničke egzistencije.

Opis O individualnim i nacionalnim graničnim situacijama Diskretno prateći sudbinu raspršenog naciona, u ovom velikom vremenskom intervalu, Demićev pripovedač prati sudbinu Jakova Ignjatovića i revolucije u kojoj se našao, za isti sto diplomatske misije dovodi Omer Pašu Latasa i Đorđa Markovića Kodera, a iz istog prostorabeogradske ludnice u osvit Prvog svetskog rata komuniciraju poznati pripovedač (Petar Kočić) i nepoznati pesnik (Dušan Srezojević) sa sabraćom im književnom,Savom Mrkaljem i Fridrihom Helderlinom.

Opis I DRUGE FUSNOTE MILISAVA SAVIĆA „Govoreći o literaturi iznutra, ali i spolja, o književnom životu i kontekstu, govoreći o vlastitim poetičkim utemeljenjima, ali i poetici niza savremenika, knjiga ljubavna pisma i druge lekcije nastavlja književnu igru poznate Savićeve Fusnote. Pisana u formi proznog i esejističkog melanža, u zanosu „da su ovom svetu još potrebne priče" i potrebi pisca da se „do kraja ogoli", skoro dve decenije nakon Fusnote, ova knjiga prati pisca, njegovu poetiku i lektiru, s podrazumevanim pogledom iskosa, iz neočekivanog." – Nenad Šaponja

Opis POSLEDNJI DEO TRILOGIJE O DOJRANSKOM „Svetla budućnost počinje sutra, najkasnije preksutra“ jedan je u nizu romana Duška Rodeva koji pripovedaju o sudbini mladića po imenu Dojranski. Radnja je smeštena u period izgradnje države Jugoslavije, u jednu od njenih saveznih republika, Makedoniju. Zajedno s romanima „Razgovori s Dojranskim“ i „U očekivanju Nobelove nagrade“ (sa kojima je srpska čitalačka publika već upoznata) ovaj roman čini trilogiju o dva prijatelja koja su svoje gimnazijske dane proživljavali tokom četrdesetih godina dvadesetog veka, nakon Drugog svetskog rata. Kontekst posleratne Jugoslavije ovde je prikazan iz ugla tinejdžera koji istovremeno prolaze kroz ozbiljne društvene ali i fiziološke promene. Školski dani zaljubljivanja, šetnji korzom i popravljanja slabih ocena, prepleteni su sa političkim govorima druga Aceta, gimnazijskog vođe, random akcijom i paradama. Raskid Jugoslavije s a Informbiroom 1948. godine ironično je prikazan kroz brojne novinske naslove i članke, gde provejavaju imena Staljina, Molotova, Ždanova i drugih, kao i šaljiva ali i logična razmatranja Dojranskog koja se na samom kraju romana pokazuju ne tako bezazlenim. Momak završava na sudu i dobija pet godina robije, a njegov izobličen lik može se videti još jedino kroz prozor američkog džemsa što ga odvodi u dugu, tamnu noć. s makedonskog preveo autor

Opis Ultimate Fight: Srpsko socijalno protiv detektivke Hari & Vice Versa Serija ubistava korumpiranih doktora potresa jednu beogradsku bolnicu. U atmosferi straha, potencijalni klijenti opsedaju detektivsku agenciju Lucky Charm, ali Hari ne može da prihvati slučaj i traži ubicu, jer mora da traži -vezu! Naime, i sama hitno treba da se operiše u istoj bolnici, a liste čekanja protežu se odavde do večnosti. .. "Ovaknjiga je idealan poklon za vašeg doktora. Ukolikomu dugujete izraze dublje zahvalnosti od toga, preporučujem sabrana dela Mirjane Đurđević. Mirjana Ojdanić, tragikomediografkinja

Opis Priče o nevidljivim okvirima konkretnih života Tematski raznolike, a nanizane u luku od detinjstva do starosti, Priče iz mojih romana, Danila Nikolića, imaju, odreda, zajedničku crtu u blizini i toplini uvida spram mesta na kojima trepere bića njihovih junaka. Iz običnog, uobičajnog registra stvarnosti, one pred čitaocem, suptilno i sugestivno, mapiraju jedan dublji doživljaj sveta, onaj koji nadilazi njegovu puku predmetost.

Opis Potraga za tajnom večnog života Roman Marije Sepeš CRVENI LAV jeste filozofska melodrama o faustovskim dilemama i misterijama alhemije. Radnja romana se dešava 1535. Hans Burgner, nestrpljivi mladić rešen da otkrije tajnu večnog života, postaje sluga i učenik Eduarda Anselmusa Roharda, alhemičara koji poseduje magični serum čije konzumiranje garantuje uživaocu večni život i natprirodne sposobnosti, ali samo ako je on dovoljno osvešćen da ne zloupotrebi njegovu moć. No, Hans ubija svog učitelja. Kao posledica ovog zločina, on se svakih sto godina iznova rađa i prolazi kroz ukleti lavirint alhemijskih rituala u potrazi za jedinim mogućim ključem da se reši svojih muka: u potrazi za Prima materijom ili tajnom Filozofskog kamena. Svoju sudbinu moći će da ispuni tek u poslednjoj inkarnaciji, u kojoj se pojavljuje usred pustoši Svetskog rata. Prevela sa mađarskog Danijela Topić Santha

Opis ROMAN DIVERZIJA! Antiluftnost je roman o labavo skrpljenoj i slupanoj, takoreći fantastičnoj porodici. Kajtezovi likovi sazrevaju pod iskošenim zidovima reklamne kućice za dečju trikotažu, gube glave ali ih i dobijaju natrag, umiru presložujući se u višestruko latinično slovo „s”. Ovo je knjiga o ustrojenoj razdvojenosti svetova, zbog koje patimo. Celovita i hrabro dosledna knjiga koja ne iskoračuje iz samonametnutog proznog rakursa komunikacije uz pomoć sopstvene jezičke intonacije, a ne priče. „Kajtez je srpski Džojs.” – Draško Ređep, Građanski list

Opis PRIČE JEDNE OD NAJVEĆIH SAVREMENIH ARGENTINSKIH KNJIŽEVNICA Valensuelina proza je stilski raznovrsna – humoristična, lirska, razbarušena, samozapitana, ali i mračna, angažovana i provokativna, ponekad sve to istovremeno. U neobičnom svetu Simetrija, u koji se upliću apsurd i fantastika, pred čitaocem se smenjuju: nelagodna želja ćerke da ubije majku, magična pera i amajlije, religijski i pseudoreligijski obredi, erotske fantazije, kanibalizam, kobne poplave; prizori iz gradskog života, nepisana pravila tanga, čudnovati kafe u kome muškarci i žene sede odvojeno; metaknjiževne fantazije o princezama transponovanim u savremeno doba i ogorčenim na svog tvorca – pa sve do torture političkih zarobljenica u argentinskim logorima. Iznad svega, ovo su priče o potrazi za ženskim glasom i identitetom. Za Valensuelu, taj je identitet ukorenjen u kolektivnom iskustvu, naslanja se na tradiciju i njene ideale „ženstvenosti” ali je i menja i podriva, a istorijska marginalizacija žena omogućava im da promišljaju sebe, svet i književnost na nov, smeo i vizionarski način. Ana Marković „Knjige Luise Valensuele su naša sadašnjost ali u njima je takođe sadržana naša budućnost; na svakoj njihovoj stranici nalazi se istinsko svetlo, istinska ljubav, istinska sloboda.” Hulio Kortasar „U srcu Valensueline proze nalazi se duboka zaokupljenost upotrebom i zloupotrebom moći, strukturama dominacije koje prožimaju najosnovnije aspekte našeg bivstvovanja. Te strukture dominacije očitavaju se u politici tela, politici seksualnosti, politici jezika i politici države, posebno autoritarne države. Valensuelina proza vešto oslikava međuzavisnost između svakog od ovih nivoa političke razmene.” Gvendolin Dijas „Ono što Luisa Valensuela piše o nama mnogo je više od svedočanstva: to je jedan novi znak koji nam omogućava da, zahvaljujući njoj, izrazimo naše lične, još uvek neimenovane oblasti, sve ono što pati i čemu je potrebno oslobođenje i pravda.” Leopoldo Brisuela Prevod sa španskog Ana Marković

Opis MOĆNA ŠETNJA SA ČITAOCEM 21. VEKA Pred čitaocima je nova knjiga Jovice Aćina koja se može posmatrati kao prozni mozaik i autentična prozna celina u kojoj se „poetičke kockice” sklapaju iznova otkrivajući višegodišnje stvaralačko umeće ovog postmodernog autora. Pripovedanje sa elementima fantastike, u bogatom spektru od osobenog humora, oplemenjenog satiričkim duhom, do dramatične modulacije! Priče i zaključna novela od kojih se sastoji ovo izdanje deo su višegodišnjeg piščevog pripovedačkog pregnuća. Pisac voli da zamišlja veze između svega što piše. Ma koliko te veze bile imaginarne, one doprinose iznenađenju da sve što smo nekad poznavali, kad se iznova sagleda izgleda drukčije, jer takvi tajnoviti dodiri između raznih stvari sačinjavaju srce života. Sve spone između knjiga i priča jesu tek prolazne pojave, nimalo bitne, i svaka je priča već pustolovina za sebe i nikakva joj druga priča nije potrebna da bi se upustila u šetnju sa svojim čitaocem. Ipak, ovaj put čitalac će biti iznenađen. O piscu Jovica Aćin (1946) jedan je od najznačajnijih savremenih srpskih pisaca. Ovogodišnji je dobitnik Njegoševe nagrade za roman Srodnici, kao i Andrićeve nagrade za Dnevnik izgnane duše i nagrade „Dušan Vasiljev” za Mali erotski rečnik. Ove godine objavio je i izuzetno zapaženi roman Pilot tramvaja.

Opis NOVA KNJIGA PRIČA Nakon objavljivanja knjiga Samante Šveblin “Ptice u ustima” i “Spasonosna razdaljina“, Agora čitaocima donosi uzbudljivu zbirku priča “Sedam praznih kuća” za koju je ova autorka dobila značajnu međunarodnu nagradu „Ribera del Duero“. Samanta Šveblin stekla je status jedne od najharizmatičnijih spisateljica savremene hispanoameričke književnosti. Šveblin, po sopstvenom priznanju, veruje u dobru, zanimljivu, podsticajnu književnost a užasava se dosadne. I upravo u „zavodljivoj“ formi priče, i ovaj put autorka kreira zavodljivi put ka sedam praznih kuća, gde njeni junaci istražuju sopstvene strahove i granice između otuđenja i normalnosti. Narator je „zdrav razum koji razmatra lude ljude, ili ljude koji ozbiljno razmišljaju da se okrenu ludilu“, u širokom moru uznemirujućih atmosfera i šokantnog spektra senzacija koje se pojavljuju iz stranice u stranicu. Sedam priča u ovoj knjizi, autonomne ali u stalnom tekstualnom dijalogu smele imaginacije, poput „sedam praznih kuća“ naseljavaju likovi koji istražuju strahote svakodnevice, seciraju svoje lične strahove ali i strahove drugih. Ispituju „otuđenost normalnosti“ – postojanje granice između „normalnog“ i „izvanrazumskog“, ali isto tako ove priče autentičnim stvaralačkim pismom Samante Šveblin iznova problematizuju osnovne aspekte i more ljudskog postojanja: život i smrt, usamljenost i ljubav, porodicu i međuljudske odnose, kao i večno pitanje: Ko sam zapravo? Autorkino poigravanje sa prostorima fantastičnog, i ovaj put potvrdilo je onaj epitet na koji smo mogli naići čitajući kritičke zapise o njenoj prozi – da je ovakav poetički izbor ustvari „bušilica između stvarnog i nestvarnog”, a kako i sama autorka navodi, u njenoj najnovijoj kolekciji priča želela je stvoriti jedinstven svet u kojem se sve priče „hrane jedna drugom”. Tako, sve ove priče postaju deo velikog kataloga ljudskih strahova, želja i sputanosti u današnjem svetu u kojem je reč „normalno” samo rez koji svako društvo stvara za sebe, a egzistirajući u hibridnim prostorima krimi i horor priče, psihološkog trilera i dubinske drame ljudskih bića u stalnom unutrašnjem dijalogu sa samim sobom – na granicama stvarnog i fantastičnog, pružaju čitaocima neponovljivi užitak u kojem svaka priča i nema stvarni kraj, a pritom otvara mogućnost široke čitalačke imaginacije i zajedničke avanture sa Samantinim junacima, sa druge strane „ogledala“. O autorki Samanta Šveblin (Buenos Ajres, 1978), jedna od najharizmatičnijih autorki savremene hispanoameričke književnosti i dobitnica više značajnih književnih priznanja, vrlo brzo osvojila je i srpsku čitalačku publiku. Nakon objavljivanja knjiga “Ptice u ustima” i “Spasonosna razdaljina“, Agora čitaocima donosi uzbudljivu zbirku priča Sedam praznih kuća za koju je ova autorka dobila značajnu internacionalnu nagradu „Ribera del Duero“.

Opis IZMEĐU TRADICIONALNIH I MODERNIH VREMENA Pejami Safa majstorski nas vodi od stanice do stanice istanbulske tramvajske linije Fatih-Harbije, provodi nas kroz neizdržive boli ostarelog i onemoćalog Nerimaninog oca, kroz ustreptalost i opijenost mlade devojke, kroz čežnju njenog verenika, kroz učmalost i smirenost Fatiha i užurbanost i privlačnost Harbije. Roman Fatih – Harbije objavljen je 1931. godine i predstavlja vernu sliku turskog društva toga doba. Pisac u njemu obrađuje psihološka i kulturološka trvenja između savremenog života i života u kojem dominiraju stare, tradicionalne vrednosti. Iako se ova tema veoma često sreće i u drugim delima ovog pisca, kritičari smatraju da je upravo u ovom delu najbolje obrađena. Glavna junakinja Neriman, vaspitana je tradicionalnim turskim obrazovanjem, međutim, uprkos tome, zanesena i opčinjena čarima novog života koji dolazi sa drugog kraja grada u kojem živi, polako počinje kidati duhovne veze sa svojom porodicom, tradicijom i ljudima iz okruženja u kojem je rođena i odrasla. U ime boljeg, prosperitetnijeg i savremenijeg života ona počinje da mrzi sve što se tiče istoka i istočnjačke kulture i spremna je pokidati, čak, i neraskidivu vezu sa svojom ljubavlju i prepustiti se avanturi u koju je uporno i neodoljivo poziva nepoznati mladić sa drugog kraja grada. Pejami Safa (1899–1961) je značajan turski književnik 20. veka. Autor je 15 romana, izuzimajući one pisane pod pseudonimom. Većina njegovih romana nastala je pre 1940. (a njihova tematika proizilazi iz konflikta Istoka i Zapada), od kojih su najveću pažnju privukli romani Fatih – Harbije, Sami smo i Deveto spoljašnje odeljenje.

Opis Nezamisliv je broj slika i doživljaja koji postoje, a određen deo je stavljen i tebi na raspolaganje, smešten je u tvom Katalogu istina. „Po svojoj funkciji pisac pre svega pripada sebi i svojoj umetnosti, ali i čoveku i društvu, izražavajući, u književnom, pesnički adekvatnom jeziku, svoju osnovnu poruku – misao o ljudskoj slobodi i dostojanstvu i o dostojanstvu književnosti. Posedujući ono „stvaralačko u čoveku” (N. Hartman), pisac ostaje veran svome najdubljem biću, bez obaveza da služi ičemu što se razilazi sa njegovom vizijom i sa humanom i neutilitarnom suštinom umetnosti (mada su mu te obaveze neretko bile nametane), radi koliko može kontinuirano i predano, gotovo nagonski se prepuštajući procesu stalnog umetničkog samousavršavanja, uvek nespokojan i nezadovoljan stanjem stvari, uvek u dosluhu sa svim metama ljudskog iskustva otkrivajući, tumačeći osećajnost i sudbinu čoveka i sveta, ispitujući prostore srca i duše i mehanizme svesti, neprestano proširujući opseg vlastitih – i čitaočevih – saznanja i spoznaja…” „Srazmerno snazi svoje stvaralačke individualnosti, kao jednom od bitnih preduslova za autentično stvaranje, pisac je sav u onome što je napisao, a piše zato da bi bio čitan. On je utelovljena senzibilnost i um: svojim vlastitim, individualizovanim jezikom kazuje vlastite i opšte želje i težnje, patnje i nade. Raspolažući fantazijom i poznavanjem ljudske duše i prirode čoveka, pisac stvara intuitivno ili posredstvom iskustva ili dedukcije iskustava i činjenica: uočava, zamišlja, povezuje, gradi, odnosno oblikuje u jeziku, dakle: piše.”

Opis O granicama životnih originala i falsifikata Da je naša savremenost ustvari tempirana bomba prošlosti, svedoči nam začudan paralelizam sudbina dva novinara u kojima se spaja iščezla aroma predratnog Kragujevca i surova savremena stvarnost. Otvarajući iznova pitanja o pravim kordinatama te stvarnosti, roman Sluge hirovitog lučonoše pokušava da se oživi lik Milovana R. Pantovića, zvanog „Jugoslovenski Gandi", kragujevačkog novinara, vlasnika dva lista (iako sam nije imao ni jedan razred skole). Čudaka koji je za svoj životni zadatak odredio oponašanje Mahatme Gandija. Gotovo sam je pet godina uređivao "Odjek Sumadije" (i935-1941) bivajući istovremeno jedan od pionira žute štampe, ali i predmet podsmeha i objekat iskaljivanja besa Kragujevčana.